دل نوشته 30

چه زود سرد شد گرمای دستان تو 

چه زود سکوت شد طنین صدای تو

چه زود خزان شد بهار مهربانی تو 

چه زود از یادت رفت آن همه خاطرات ناب .

باور نمی کنم 

تو نه آنی بودی که می پنداشتم .

امروز با نگاه سرد 

امروز با غرور گس 

تو مسخ شدی یا من .

چه زود یادت رفت 

قولهایی را که بهم دادیم ، عهدهایی که با هم بستیم .

آن شبهای دراز افسانه بود .

نه باور نمیکنم . تو هنوز خوبی مثل نوازش آفتاب 

مثل پاکی آب مثل معصومیت غنچه 

این منم که انگار مسخ شده ام .

این منم که سرد شده ام .