دلنوشته 53

قسم به انسان

قسم به آنهمه پوچی که او می پیماید

و قسم به مرگ که خواب آشفته اش را در هم می ریزد

قسم به عشق که هیچگاه حقیقت آن عاری از تردید نبوده است

و قسم به روح که به آسانی آلوده دستی میگردد .

قسم به تنهایی که هیچگاه اورا تنها نمی گذارد 

و قسم به افسانه هایی دور که پا به پای طولانی ترین شبهای سرد 

در روزگاری کهن زمزمه کرده اند

قسم به درد

قسم به کلمات

و قسم به خدا که نویسنده این همه داستانهاست

قسم میخورم که تو حقیقت نداشتی

امواجی بودی که بصورت افکاری متوهم ازغده ای مترشح از انتهای ساقه مغزم دیرزمانی جاری بودی

قسم به تو هرچند که حقیقت نداشتی و شیرین بودی

قسم به هیچ.....