دلنوشته 48

آفتابی بی رمق در آسمان مشکوک بهاری میدرخشید

یخ های پوشیده از برف رودخانه سیاه به آرامی آب میشدند

چشمهای کنجکاو ماهی کوچک قصه ما به روزن نوری که زیر لب چاوشی بهار را زمزمه میکرد روشن شده بود

تجربه اولین بهار 

اما

 ماهی کوچک ما آنقدر زندگی نکرد تا در مورد اولین تجربه اش از بهار با دوستی صحبتی کتد

تمام چیزی که از بهار شنیده بود ، زندگی ، تازگی و سرسبزی بود .

آن بزرگترهای قبیله ماهیان را می گویم

آن دلسوزان اهل سانسور

که هیچگاه از صیادان سنگدلی که درپشت هر گدار به کمین نسشسته اند

 چیزی نگفته بودند 

حتی در رویاها کودکی دور از تخیلات شبهای بی خوابیش هم ندیده بود 

 روزی حسرت رودخانه سرما زده ، پوشیده از برف سیاه فام را بخورد.

یا دلتنگ  آسایش نادانی کودکیش باشد .    

بلبلی کنار رودخانه اشعار مغازله های خصوصی را با صدای بلند آواز می کرد

و قورباغه ای که ادعا داشت در کلاس تجدد و روشن فکری فارغ التحصیل شده ،

 با حرارت بحث های آزادی های فردی را با دیگران راه انداخته بود

اوه چه حرفهایی !

آزادی زنان 

حقوق سیب و دندان

امنیت حیوانات 

لزوم باز نگری ارزش های فردی

حق انتخاب و آزادی بیان

رفع سانسور 

حتی ..

حتی احترام به حقوق شکارچی

روز با خستگی به آستانه ظهورخود می رسید

و چشمهای ماهی کوچک قصه ما با  بلوغ خورشید گشوده تر می شد

بازار آنهمه توصیفهای شاعرانه از بهار  

با اولین شعاع تابش خورشید  رنگ باخت 

در حالیکه رودخانه زیر لب شعر تلخی را

را برای ماهی گوچک زمزمه می کرد

...

( آفتاب بی رمق پوشانده چشمان تورا.......)

(کرمهایی می خورند آهسته ایمان تورا ......)

شعرها 12

                                        خاطرات  

خدایا چگونه ز خاطر برم                     من آن خاطرات خوش دلبرم 

چه شبها که باهم سحر کرده ایم         چه تبها که باهم به سر کرده ایم 

سخنها که شبها به هم گفته ایم         غم از خاطر یکدگر رفته ایم 

تو مارا به هم آشنا کرده ای                به ما عشق سوزان عطا کرده ای  

دل تیره ام شمع پرسوز شد                شب تار من دولت روز شد 

تو گفتی که ما عاشق هم شویم         چو عذراتر از وامق هم شویم 

دل و دین به هم این چنین داده ایم       تو گویی زمادر به هم زاده ایم 

خدایا تورا می نمایم سپاس               برون از سخنهای سخت و کلاس 

چو آن تشنه بودم که اندر سراب          بیابان همه دیده بودم در آب 

من از عاشقی نام تو خوانده ام           نه وقتی که رنجور و درمانده ام 

دلی داشتم پر ثمن گوهری                 نشاید به هر کس دهم سرسری

شعرها 11

                                          فرشته و ابلیس 

ف   فاش میگویم که محبوب منی               ا     اتفاق ساده خوب منی  

ر    روح من را کشته ای باچشم ناز            ب    با کمان ابرو و مژگانی دراز 

ش  شاعرم کردی به الفاظ عقیم                ل    لاحقم کردی به ابلیس رجیم  

ت   تاشبی در کوچه باغ خوابها                  ی   یار من گشتی تو در محرابها 

ه    هر کجا هستی فرشته خو بمان          س   ساده ، بی آلایش و یک رو بمان  

شعر ها 10

                                        ای نگاهت سبز

ای نگاهت سبز مجروحم مکن                      آتشی در جان و در روحم مکن 

این سرم چون گوی چوگان تو است               وین دلم مشتاق فرمان تو است  

ماه من در آسمان جان بمان                        بر سر آن عهد و آن پیمان بمان  

لحظه ها را می سپارم کام مرگ                   در هجوم سیل و باران و تگرگ 

ای گل زیبای زخمی ساق من                      ای طلوع روشن آفاق من  

روی خود از من چه پنهان می کنی                عاشقت را چند بی جان می کنی  

تا به کی محرومم از دیدار تو                         تا به کی لایق نی ام در کار تو  

ای نگاهت سبز اشکم را ببین                       این همه افسوس و رشکم را ببین 

آه های پر زدردم شد زیاد                              آبرویم عشق تو داده به باد 

تو گرفتی راحت و آرام من                             آتشی گشتی به جان خام من 

آنقدر رفتی میان جان و دل                            رخنه کردی در اساس و آب و گل 

روز و شبها فکر من یاد تو است                      حال من غمگین و دلشاد تو است 

گاه می خندم گهی پر گریه ام                        اشک و خون شد دیدگان را سرمه ام  

کاش می شد تا بگیرم دامنت                         یا شوم یک تکمه از پیراهنت 

کاش می شد با تو بودم تا ابد                        فارغ از دلشوره های نیک و بد 

ای نگاهت سبز قربان توام                              کشته طغرای فرمان توام  

 آرزویم گشته آنی دیدنت                               جای پایی بر ره و بوسیدنت 

پا بنه بر دیدگان خیره ام                                 تف بکن بر این وجود تیره ام  

یا که دشنامم بده از کام ناز                            یا که زنجیرم کن از زلف دراز 

من دلم دیوانه شد سنگم بزن                         آتشی در روح صد رنگم بزن  

فصل سبز آیه ها چشمان توست                     گوئیا دست خدا  دستان توست 

ای نگاهت سبز چون رنگ بهار                         سوختم در آتشت چشم انتظار                 

شعرها 9

                                                      هوالجمیل 

فدای چشم مست تو هزاران عاشق چون من              نگین خاتم عشقت ندزدد دیو اهریمن

ازاین زلف سیاه تو وزان تیر نگاه تو                     نه امید رهایی زین ِ نشاید زان دگر ایمن

طواف کعبه میکردم دلم در درکوی تو میگشت           چه سود ازیار اگردوری ازین تکرار گردیدن

مرا تهمت به ناپاکی در عشق تو روا دارند               هوای سینه ام پاک است از این تکرار باریدن

همیشه از برم دوری اگرچه سرد و مغروری            من آن آهنربایم که بجویم قلب چون آهن